ျမန္မာ စိတ္ဓာတ္

ျမန္မာတုိ႔၏ စိတ္ဓာတ္သည္ မိမိတုိ႔ကိုးကြယ္သည္႔ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ မ်ားစြာ တည္မွီေနပါ၏။ စိတ္ဓာတ္အရာတြင္ တည္ျငိမ္မူ႔ရွိသည္။ျပင္းထန္ေသာ တက္ၾကြမူ႔ မရွိသလုိဒုကၡတစ္စုံတစ္ရာ ႏွင္႔ေတြ႔ၾကဳံ ရေသာအခါတြင္လည္း စိတ္က်ဆင္းမူ႔ မျပင္းထန္လွပါ။အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေဆာင္ရန္ ျပင္းထန္ေသာ တက္ၾကြမူ႔ လုံးလ မရွိသလုိ အလုပ္တစ္ခု မေအာင္ျမင္ေသာအခါတြင္လည္း အလြန္အမင္း စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းျခင္း မရွိပါ။(ဗုဒၶဘာသာ၏ အဆုံးအမ ျဖစ္ေသာ ကံကံ၏ အက်ဳိးကုိ ယုံၾကည္ၾက၏။ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ တမလြန္ဘ၀ ရွိသည္ဟု ယုံၾကည္ၾက၏။ယခုဘ၀ႏွင္႔ တမလြန္ဘ၀ အဆက္စပ္ရွိသည္ဟုလည္း ယုံၾကည္ၾက သည္။

ယခု ဘ၀တြင္ ဆင္းရဲ႕မူ႔၊ ခ်မ္းသာမႈ သည္ ေရွးယခင္ ဘ၀က ေကာင္းတာ လုပ္ခဲ႔မူ႔၊ မလုပ္ခဲ႔မူ႔တုိ႔၏အက်ဳိးဆက္ဟု ယုံၾကည္၏။ ယခု ဘ၀တြင္ ေကာင္းတာလုပ္ပါက ေနာင္တမလြန္ဘ၀တြင္ေကာင္းက်ဳိးခံစားရမည္ဟု ယုံၾကည္ ၾက၏။ ျမန္မာတုိ႔သည္ ရန္ျငိဳးရန္စ ေတးမွတ္ထားျခင္းမ်ားလည္း မရွိတတ္။သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ရုတ္ခ်ည္း ေဒါသထြက္ေသာ ခဏတြင္ကား ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ျပင္းထန္တတ္သည္။ေဒါသ ေပ်ာက္သြားလွ်င္ကား ဘာရန္ျငိဳးရန္စမွ မထားခဲ႔ၾက။


ျမန္မာတုိ႔သည္ ေပါ႔ေပါ႔ဆဆေနတတ္ေသာ သေဘာလဲ ရွိ၏။ အျပစ္မ်ားကို အလြယ္ႏွင္႔ ခြတ္လြတ္တတ္ ၾက၏။ (ခ်ီးမြမ္း ခုႏွစ္ရက္ ကဲ႔ရဲ႕လည္း ခုႏွစ္ရက္ဟု သေဘာထားၾက၏။လူတစ္ေယာက္ကုိ ၀ုိင္းပယ္သည္ ဟူေသာ အေလ႔အက်င္႔ ျမန္မာမ်ားတြင္ မရွိတတ္။အျပစ္ရွိသူ အျပစ္ဒဏ္ ခံရျပီးေသာ အခါ ၀ုိင္း၍ပင္ သနား တတ္ၾက၏။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ၾကင္နာသနားေသာ စိတ္ ၾကီးမားသူမ်ားျဖစ္သည္။ဂ်ပန္မ်ားသည္ ျမန္မာတုိ႔အေပၚ အလြန္ရက္စက္စြာ အုပ္စုိးခဲ႔ၾကသည္။ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဂ်ပန္တုိ႔က ျမန္မာတုိ႔အား လက္သည္းခြံကုိ ခြာ၍ ေရေႏြးပူေလာင္းျခင္း၊ဗုိက္ကို ေဖာက္၍ ဗုိက္ထဲသုိ႔ ၾကြက္ကုိ ထည္႔ျခင္း၊ျမန္မာတုိ႔ အထြတ္ျမတ္ထားေသာ ပါးကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ရုိက္ျခင္း၊ျမန္မာ မိန္းကေလးမ်ားအား သားမယား ျပဳက်င္႔ျခင္း စသည္တုိ႔ ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း လပုိင္းရက္ပုိင္း ရက္ပုိင္း အတြင္း ဂ်ပန္တုိ႔ စစ္ရွဳံး၍ ထြက္ေျပးၾကေသာအခါ ျမန္မာမ်ားသည္စစ္ေျပးဂ်ပန္တုိ႔အား အဂၤလိပ္မ်ား လက္တြင္းမွ ကယ္ဆယ္ၾက၏။အဂၤလိပ္မ်ား မေတြ႔ေအာင္ ၀ွက္ထားၾက၏။ေတာထဲတြင္ ၀ွက္ထားက ထမင္းပုိ႔ေပးၾကသည္။ ဂ်ပန္မ်ားအေပၚ ရက္ပုိင္း အတြင္း ဘာအာဃာတမွမထားဘဲ လူသားခ်င္း စာနာတတ္ေသာ စိတ္ထားျဖင္႔ ကူညီမူ႔မ်ားသည္ျမန္မာတုိ႔၏ ၾကိးမားေသာ ခြတ္လြတ္တတ္သည္႔ စိတ္ထားပင္ ျဖစ္၏။ထုိစိတ္ဓာတ္၏ အေျခခံမွာ ဗုဒၶ၏ အဆုံမေပၚမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ စိတ္ဓာတ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အလားတူပင္ အဂၤလိပ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအား အႏွစ္ ၁၀၀ တုိင္ေအာင္ကၽြန္ျပဳ၍ ျမန္မာတုိ႔၏ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ကုိခ်ဳိးႏွိမ္ကာ ျမန္မာတုိ႔၏သစ္၊ ေက်ာက္သံပတၱျမား၊ ဆန္ေရစပါး စသည္တုိ႔ကိုယူငင္ျခင္း၊ သုံးၾကိမ္ တုိင္ မတရားစစ္ျပဳျခင္း၊ ျမန္မာဘုရင္အား ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားျခင္းတုိ႔ ျပဳခဲ႔ေသာ္လည္းလြတ္လပ္ေရး ရရွိေသာအခါ အဂၤလိပ္တုိ႔အား ရန္ျငဳိးရန္စ မထားဘဲ ေလးစားခ်စ္ခင္စြာ ဆက္ဆံေနထုိင္ ၾကသည္။ အဂၤလိပ္တုိ႔အား ေဆြမ်ဳိးမ်ားသဖြယ္ သေဘာထားၾကသည္မွာ ျမန္မာတုိ႔၏ စိတ္ဓာတ္ပင္ျဖစ္ပါ၏။

ျမန္မာတုိ႔သည္ တင္႔တိန္ေရာင္႔ရဲေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္သည္။ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားေသာေၾကာင္႔ အိပ္စရာ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ႏွင္႔ ေခါင္းအုံး တစ္လုံးရွိပါကစားေသာက္ဖုိ႔ မပူရေပ။မည္သူ႔အိမ္တြင္မဆုိ တက္စား၍ ရေသာေၾကာင္႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ အပ်င္းစိတ္ဓာတ္လည္း ရွိၾက၏။ျမန္မာမ်ားသည္ မိတ္ေဆြျဖစ္မႈကို အလြန္မွ တန္ဖုိးထားၾက၏။ဧည္႔သည္မ်ားကို အထူးဂရုစုိက္ၾက၏။ တစ္ရြာ တေက်းမွ ဧည္႔သည္မ်ား လာေရာက္ ပါက မိမိတုိ႔အိမ္အားမြမ္းမံျခင္း၊ အိပ္ရာ ေနရာအသစ္ေပးျခင္း၊ ထမင္းေကာင္း ဟင္းေကာင္းမ်ား ခ်က္ေကၽြးျခင္း၊ အိမ္ဦးခန္းတြင္ထား၍ အျပန္တြင္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားေပးျခင္း စသည္တုိ႔ကို ျပဳလုပ္၏။သူစိမ္းတစ္ရံဆံ မ်ားအေပၚ အလြန္မွ ေဖာ္ေရႊေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္ပါ၏။

ျမန္မာတုိ႔သည္ အေပးအကမ္း ရက္ေရာေသာ လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။ အလွဴေရစက္ လက္ႏွင္႔မကြာ ျပဳလုပ္ ၾကသည္။ အလွဴတန္းမ်ား ျပဳလုပ္လွ်င္ ထမင္းရည္ေခ်ာင္းစီး လွဴၾကသည္။(ထမင္းရည္ ေခ်ာင္းစီး ဆုိသည္မွာ အလွဴတစ္ခု ျပဳလုပ္ပါက ထမင္းအုိးမွ ငွဲ႔ထုတ္ေသာ ထမင္းရည္မ်ားသည္ေခ်ာင္းလုိစီးၾကသည္။)မိမိတြင္ မရွိသည္ ကို အေကၽြးယူ၍ ႏွစ္က်ပ္ဖုိး လွဴဒါန္းၾကသည္။ ျပီးမွထုိအေၾကြးကို ဆပ္၏။ထုိသုိ႔လွဴဒါန္းသည္ကို ျမန္မာတုိ႔က ဂုဏ္ယူၾက၏။

ျမန္မာတုိ႔သည္ စည္းစိမ္ဥစၥာ မခ်မ္းသာၾကေသာ္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာၾကသည္။ျမန္မာတုိ႔သည္ ေလာဘလည္း သိပ္မၾကိးၾက။ မိမိတုိ႔ ရွိသမွ်ႏွင္႔ တင္႔တိန္ေရာင္႔ရဲေသာလူမ်ဳိးျဖစ္၏။ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ျမန္မာတုိ႔၏ ေဖာ္ေရႊမူ႔၊ အေပးအကမ္း ရက္ေရာမႈ၊ ဧည္႔၀တ္ေက်ပြန္မႈတုိ႔အတြက္တအံတၾသ ျဖစ္ၾကပါ၏။ ျမန္မာတုိ႔တြင္ အျခားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင္႔ မတူသည္႔ အားနာသည္ဟူေသာစကားတစ္ရပ္ရွိ၏။အားနာသည္ဆုိသည္မွာ သူတစ္ပါး အျပစ္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ရန္ ၀န္ေလးျခင္း၊သူတစ္ပါးေတာင္းပါက ေပးကမ္းလုိျခင္း၊ လုိက္ေလ်ာျခင္း၊သူတစ္ပါးကို ဆန္႔က်င္ရမည္ကို မျပဳလုိျခင္းသည္အားနာျခင္း ျဖစ္၏။အားနာျခင္းသည္ စိတ္ဓာတ္မခုိင္မာျခင္း တစ္မ်ဳိးျဖစ္ျပီး ယင္းစကားလုံသည္ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္တြင္ မရွိဟုသိရ၏။ အားနာမူသည္ ျမန္မာတုိ႔၏ သေဘာေကာင္း လြန္းမႈပင္ျဖစ္၏။

(ျမန္မာတုိ႔သည္ စုိးရိမ္ေၾကာင္႔ၾကကင္းစြာ ေနတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔လည္း အရာရာကို ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ သေဘာ ထားတတ္ၾကသည္) ျမန္မာတုိ႔သည္ ဟာသဥာဏ္ထက္သန္ေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္သည္။ေပ်ာ္ရႊင္စြာလည္း ေနတတ္၏။ ျမန္မာတုိ႔သည္ တစ္ႏွစ္တြင္ ၁၂ လရွိရာ ၁၂ လစလုံး ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားရွိသည္။ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔အား ဘာကုိမွ အေလးအနက္ မထားဘဲ၊ အေတးအမွတ္မရွိဘဲ ေပ်ာ္ရြင္စိတ္ခ်မ္းသာစြာေန၍ေပးကမ္းလွဴဒါန္းတတ္ေသာ လူမ်ဳိးဟု ေခၚလွ်င္လည္း ရပါ၏။ျမန္မာမ်ားသည္ ေဖာ္ေရႊစြာ ေနတတ္ျပီး တစ္ခါတစ္ရံ ေဒါသ ထြက္တတ္ေသာ လူမ်ဳိးဟု ဆုိႏုိင္ပါ၏။

ျမန္မာတုိ႔သည္ ေဒါသအေလ်ာက္ မဟုတ္မခံ လုပ္တတ္ၾကေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္း ခြင္႔လြတ္၍ မျဖစ္သလုိ ေနတတ္ျခင္းမွာ ျမန္မာတုိ႔၏ ဓေလ႔စရုိက္တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါ၏။ျမန္မာျဖစ္ရတာကို ဂုဏ္ယူတတ္ျပီး ျမန္မာပီသ ေသာျမန္မာမ်ားျဖစ္ၾကပါေစဟု
ေတာင္းဆု ဆုိလ်က္.......